Ne varsa eski kelimelerde var… Nasıl edeceğiz de bunları yeni kuşaklara aktaracağız?
Ercan Yenal sipariş etmişti bu kelimeyi.. Buyurunuz maestro:
“Yazıklar olsun!” kelimenin sözlük anlamı bu, annesi Esef, adını üç kere üflemiş kulağına doğurduğunda “teessüf, teessüf, teessüf” diye.. İkisi de pırıl pırıl kelimelerdir, iyi aile, köklü kütüklü…
Bir yerde okumuştum, genç birisi “bunu yaşlılara söylememem gerektiğini acı bir deneyimle öğrendim” demiş. 🙂 (Neyse artık o acı deneyim?) Galiba doğru, yani bende de o hissi doğuruyor. Yaşça küçüklere edilebilir de, büyüklere edilemez sanki!! Her ne kadar “kınamak” la yakın gibi görünse de, “kınamak” “teessüf” kadar kudretli ve dolgun değil. Teessüf daha güçlü bir ifade.. bence..
Hatırlamış olmaktan memnuniyet duydum.. Genç birini görünce kullanayım.. Bak, geçen sene bir öğrencim ara sınavda kopya çekmişti (sınıfı bırakır giderim, başlarında beklemem) keşke ona etseymişim teessüfümü!!