Bu gün, Cortazar konuşalım mı? Ne olur, bırakalım kelimeleri ve Cortazar konuşalım… Ama öncelikle herkeslerden özür dilemek zorundayım, şöyle ki, sizlere hiç okumamış olduğum bir yazarı anlatacağım! 🙂 Gerçekten, bende sadece bir cilt eski bir kitabı var, Cortazar’ın adını duyduğumdan bu yana, sahaflardan arayıp bulup, bir türlü okumak için zaman bulamadığım bir yazar.. Esasında bir vakit bulup okuyabilirdim de, fakat, ben neden kitabı okumadığımı biliyorum, öyle büyük bir beklentim oluştu ki… Bir türlü cesaretimi toplayıp, başlayamadım belkide..

Cortazar’ı bana sevgili maestro, sakallı filozofum Ercan Yenal tanıtmıştı, yanlış hatırlamıyorsam.. ve az sonra okuyacağınız o müthiş cümleyi söyledi, Pablo Neruda’nın Cortazar hakkında söylediği, o yıkıcı, harap edici cümle..

Sonra kazıdım, derinlere inmeye çabaladım, ve Cortazar’ın şu cümlesine denk geldim: “Roman, puanla kazanır, hikaye nakavt etmek zorundadır!” işte bu büyük hikayecinin numarası buymuş.. Nasıl bir formül? Gerçekten de düşününce insan bu gerçeği anlıyor.. Romanın zamanı bol, sabrı çok… ama hikaye öyle mi ya.. Hikaye koşarak hareket etmek zorunda, acelesi var, ve o kısacık zaman dilimi içinde istediği etkiyi yaratabilmeye mecbur.. Maçın sonunda, kodumu oturtmalı, direkt nakavt etmek zorunda..

Anlaşılan Cortazar bunu çözmüş..

Gelelim, beni çarpıp, yerle bir eden, Pablo Neruda’nın Cortazar hakkında ettiği lafa…. Önce şunu söylemek lazım, bir insanın Neruda olabilmesi için, işte böyle bir cümle kurmuş olması lazım.. Hiç değilse, bir tane bile olsa olur.. bir tek cümle, sizi tarihe geçirebilir… bence… Eğer doğru düşünüyorsam, bence Neruda’nın bu cümlesi onu zirveye çiviler.. Şöyle demiş Neruda,

“Cortázar okumamış insan bir kader kurbanıdır. Eserlerini okumamak korkunç sonuçları olan, sinsi ve ölümcül bir hastalıktır. Hiç şeftali yememiş bir insanın durumu gibi. Kişi yavaş yavaş mutsuzlaşır… ve büyük bir ihtimalle azar azar saçları dökülür.”

Aman allahım… şunu tam anlayalım lütfen, “hayatında hiç şeftali yememiş bir isanın durumu!!!”

ve

“kişi yavaş yavaş mutsuzlaşır!, ve büyük ihtimalle azar azar saçları dökülür!”

düşünebiliyor musunuz, hayatınızda hiç şeftali yememiş olmayı? Gerçekten bunu asla tanımış olmayacaktın, ama bu eksikliği adlandıramayacaktın, tarif edemeyecektin! benim bir şeyim eksik diyecektin.. ama asla bilmeyecektin! Ve bu seni hasta edecekti…

ben bu cümleyi okuduğumdan bu yana, Cortazar okumak için çırpındım, ve bu hareketten hep geri durup korktum.. ya beklediğim gibi değilse diye, şeftaliyi bir türlü cesaretimi toplayıp, dişleyemedim.