Benim sakallı filozofum sevgili, kıymetli dostum Ercan Yenal şu iki satırı karalamıştı geçenlerde:

“Gözgüye baktım, özüm görmeğe, seni göresim geldi” Bülent Ecevit’in 1976 tarihli “Gözgü” şiirinin ilk iki dizesi..

“Gözgü” Azerbaycan Türkçesinde “Ayna” anlamına geliyormuş. “Al sana “ilham” için iki kelime önerisi Ahmet Altan! (Düşün bakalım bu iki kelime arasındaki farklar üzerine.) “Ayn” Arapçada “Göz” (öz, kaynak, zihin dışındaki varlık)  “ayna” Tasavvufta insan-ı kamilin kalbi..

(Hakk’a nazaran bütün kainat ayna mesafesindedir.)

Özellikle Divan edebiyatında, “ayna” (“ayine”) ile eş anlamlı olarak sıkça kullanılan diğer kelime: “mir’at”..

Böyle demiş Ercan… Topu bana atmış, zor ödev vermiş. Ama uğraşmaya değer..

Öncelikle “Gözgü” kelimesinin hoşluğu, güzelliği, büyüledi beni.. Öz Türkçe bir kelime bu.. Ve gayet güzel icat edilip tasarlanmış.. “Gözgü” gözle, görmekle ilgili oluşu çok hoş.. bir Türk, bu kelimeyi hiç duymamış olsa, böyle bir anlamı olduğunu tahmin edebilir gibi geldi bana.. Öte yandan “Ayna”nın “Aynı” ile benzeşmesi de pek güzel.. Hasılı, eskiden beri savuna geldiğim, dillerin etkileşimi, barındırdıkları kültürel dna’ları adeta birer tohum gibi gezip yayarak dünya üzerinde yeni yaşam alanları bulma çabaları, kayda değer, takdir edilesi bir çaba, ve daha önce de ifade etmiş olduğumuz gibi, bir kelimenin bir dilin içine süzülüp girmesi, başarıyla orada yaşaması, benim asla karşı olduğum bir şey değil.. Belki bu gün “Gözgü” ile yaşıyor olacaktık, mutlu da olacaktık muhakkak, ama “Ayna” nın derinliğinden de mahrum olacaktık!

“Ainesi iştir kişinin, lâfa bakılmaz” diyerek bitirelim..