Bu gün, izninizle, sevgili, kıymetli Ercan Yenal‘ın katkısını paylaşmak istiyorum. Bir kaç gün önce değerli arkadaşım Eser Onyil Ince nin dilimizde yaygın kullanılan yabancı kökenli kelimelerden duyduğu rahatsızlıktan söz etmişti, ben de bir iki karşı kelam etmiştim.. Ama işte güzel ve kapsamlı cevap burada, Teşekkürler Ercan Yenal:
“Dilimizde büyük irtifa kaybının yaşandığı bu günlerde “Günün İlhamı”, hoş bir duygu eşliğinde olumlu, iç açıcı bir etki yaratıyor üzerimde. Çünkü kelime zenginliğine, onların doğru ve yerli yerinde kullanılmalarına, tınılarına (müzikalitelerine) önem veren, artık vatandaşlarının işi iki yüz, bilemedin üç yüz kelimeyle idare etmelerine üzülen, (“harika”, “aşk-ım”, vb.) aşınmaktan bir deri bir kemik kalmış kelimeleri duyunca egzamaları azan biriyim.
“Mutmain” bence de çok güzel bir kelime. “Teessüf”ü de beklerim bir gün meselâ. Ve devamını… Sağ ol Ahmet Altan…
Ha… bir de şunu da söylemem lâzım galiba: Ben Türk dilinin hiç yetersiz olduğunu düşünmeyen, bunu kullananların yetersiz olduğuna inananlardan biriyim. ‘Yabancı’ kelimelerden hiç rahatsız olmadığım gibi, gerçekten gerektiğinde, başkasının onun yerini tutmadığında kullanılırsa -tersine- bunların dilimizi zenginleştirdiği kanısındayım. Batı dillerinin yüzlerce, binlerce Latince kökenli kelime içerdiğini, bir zamanların en ‘üstün’ dili Fransızcanın birçok başka dili de istila ettiğini unutmamak gerektiğini hatırlatıp, Türk dilinin ne kadar zengin ve renkli olduğuna (Dağlarca’sıyla, Külebi’siyle, Yahya Kemal’iyle, deniz derya şiir alanına ve eşsiz imgeler dünyasına hiç ilişmeksizin) sadece Salah Birsel’in (ya da Bilge Karasu, Attila İlhan gibi birkaç yazarın) yapıtlarını okuyarak bile kanaat getirilebileceğini söylemek isterim. Selam ve sevgilerimle…”