Nereden geldiyse aklıma, çok yıllar önce izleyip, çok sevmiş olduğum bu film geldi aklıma.. Konusunu falan neredeyse tamamen unutmuşum… “Acaba” dedim, “internet var artık.. bulabilir miyim?” ve daldım google’a… yoktu… zaten kim ne etsin… bu arada ama, bir sitede afişinin satılmakta olduğunu gördüm…

içim aydınlandı…

sipariş ettim…

geldi…

kapının arkasına iliştirdim şimdilik.. gelip gidip bakıyorum.. nostaljik bir tad… mutfağa gidip sevdiğin yaprak sarmadan, birer birer aşırmak gibi..

Babam, 3 kardeşin en büyüğü, bundan bir 15-20 sene önceydi, elinde siyah beyaz bir bebek resmi, gösterdi, anlattı. Kardeşiymiş, babamdan sonraki ikinci çocuk olarak doğmuş, (daha halalarım yok ortada), babam da zannederim 5 yaşında falan… ama bu küçük bebek yaşayamamış, bir yaşlarındayken ölmüş.. halalarım daha sora doğmuş.. Dedem çok yıllar önce ölmüştü, babaannem de öldü.. bir düşündüm, bir bebek, sadece bir yıl yaşamış bu dünyada, ve kendisini görüp bilmiş olan bir tek insan var dünya üzerinde.. bir garip duygu sardı beni. Bir “anı”nın yalnızlığı, ve adeta pamuk ipliğine bağlılığı… artık hayli yaşlanmış olan babam da bu dünyadan gidince, hiç kimse için hiçbir şey ifade etmeyecek bir resim ve hatıra…

“Sen, Ben ve Diğerleri” de belki böyle, bu filmi görmüş, sevmiş ve anımsayan kaç kişi kalmıştır ki.. bizler de gidince, afişi de kağıt fabrikasına gönderebilirler…